दोर धरारे धरारे
माझे काळीज थरारे...
देठ जळू झाला खाक
ऐका पारव्याची हाक
नेत्री काळोख भरा रे...
शुभ्र चिन्मयाची वाणी
दोईतून वाहे पाणी
जटा आपटावी कोणी
मौन गंगेचे झरारे...
झाले सुदृढ हे पाय
आत हंबरते गाउ
पोटी प्रसवली माय
फास जन्माचा करा रे...
(आभाळाचा अनुस्वार)
No comments:
Post a Comment