Wednesday, March 20, 2013

सुरक्षीत

असुरक्षीत वाटते आहे सारखे...
ही हवा, हे श्वास, ही फुलं!
माणसांचे स्पर्श झाल्यापासून,
त्यांना कुठेही ठेवा ते कोमेजुन जातात...
त्याना हवीये एकच निर्भय जागा,
कोणत्या धर्माने ती आरक्षीत केली नाही...
.
.
.
हे लिहीतानाही मी सुरक्षीत आहे?

प्रेमणा

.
मी पहाडाखाली ओणवा होवून जातांना
पहाड कोसळेलसे सारखे वाटत रहाते
तुझे तर पाऊल रोवले नाहीस ना त्यावर
मरणही सुगंधित होते म्हणतात ते असे!

.
काळजावर कातडी असते
हे किती चांगले!
एरवी ह्या कवितांनाही
काळोख आणि उजेडाचे
अर्थ कळले नसते.

.
तळाशी बुडून जाण्यापेक्षा विरघळून जावे
मिसळण्याचे अर्थ कळतात निदान सरल्यावर
मरणापूर्वी एकदाच मिठीचा मोर नाचव प्रेमणा
जिवंत अलिंगनापेक्षा मरणाची मिठी
कितीतरी सार्वभौम असते...
 

(आभाळाचा अनुस्वार)

मी भणंग झालो...


मी भणंग झालो तुझिया स्पर्शातून फिरता फिरता
लावतो लग्न कवितांचे अक्षरे उधळूनी आता

गे तुझा स्पर्श होताना गुलमोहोर हिरवा होतो,
मी सूर्य तांबडा झालो रक्तिमा प्राशूनी घेता

बांधले सदन गगनाचे, लाविल्या छ्तावर तारा,
अन अंगण झाले अपुरे पृथ्वीवर येता येता

आगीवर जाळीत गेलो षड:रिपूस औदार्याने,
शत्रूस म्हणालो स्वामी राखेतून उरता उरता

नात्यात अडकलो तेव्हा मी कुणाकुणाचा होतो?
बेछूट बहकलो आणि विश्वाचा झालो त्राता

मी देह सोडीला तेव्हा ते मडके फोडीत होते,
मी हसलो भस्मांगाने ज्वाळात लपेटून घेता

वाद्यात कोंबले त्यांनी ते राग, सूर समयांचे
हातावर तेव्हा माझ्या कोवळा षड्जही होता

येवोत कितीक लुटारू कातडी सोलण्यासाठी
बघ जगण्याचा कारंजा जखमेतून उसळत होता

अभ्रातून लुकलुकणारा कोवळ्या दवांत कसाही
उगवला दीस सृजनाचा ओठातून गाता गाता

अद्वैत उसासा होतो दोघांचा दोघांदाठी
कायेचा कापूर झाला चैतन्यस्पर्श तू करता

Wednesday, March 6, 2013

म्‌ ची कविता

अगडम्‌ बगडम्‌ आहे तगडम्‌
गुरुजी म्हणती नुसता दगडम्‌
अस्सा वाईटम्‌ करतो फाईटम्‌
गुरुजी त्याला करती टाईटम्‌
डुलतम्‌ झुलतम्‌ झोपेत चालतम्‌
बाटलीत चंद्र बसतो घालतम्‌
कुत्र धावतम्‌ अगडम्‌ चावतम्‌
चालत चालत स्वर्गात जावतम्‌
वर्गात असतम्‌ दप्तर नसतम्‌
गुरुजींचा मग मारही बसतम्‌
अगडम्‌ बगडम्‌ रडतम्‌ खडतम्‌
वरच्या वर्गात चढतम्‌ चढतम्‌

(भिंगर भिंगरी)

गोगलगाय


वाघाला चावली
गोगलगाय
म्हणते कशी
सोडेल की काय?

वाघ लागला
जोरात रडू
म्हणते चूप
गळा नको काढू

नुसता पळतो
हळूहळू चाल
थंडी पडली
कपडे घाल

ओरडू नको
एकदा हस
गुपचुप शंखात
येऊन बस

(भिंगर भिंगरी)