Wednesday, March 20, 2013

प्रेमणा

.
मी पहाडाखाली ओणवा होवून जातांना
पहाड कोसळेलसे सारखे वाटत रहाते
तुझे तर पाऊल रोवले नाहीस ना त्यावर
मरणही सुगंधित होते म्हणतात ते असे!

.
काळजावर कातडी असते
हे किती चांगले!
एरवी ह्या कवितांनाही
काळोख आणि उजेडाचे
अर्थ कळले नसते.

.
तळाशी बुडून जाण्यापेक्षा विरघळून जावे
मिसळण्याचे अर्थ कळतात निदान सरल्यावर
मरणापूर्वी एकदाच मिठीचा मोर नाचव प्रेमणा
जिवंत अलिंगनापेक्षा मरणाची मिठी
कितीतरी सार्वभौम असते...
 

(आभाळाचा अनुस्वार)

No comments:

Post a Comment