बिंधास राज्य माझे तेथून बोलतो मी
सूर्यास्त मंत्र ओठी आकाश तोलतो मी
प्राचीस पाखरांना घरटे बहाल करतो
ओठास पाकळीच्या हळूवर खोलतो मी
या ओंजळीत भरूनी विस्तीर्ण सागराला
बोटामधे नद्यांना घेऊन चालतो मी
निर्भीड गच्च काळा अंधार पांघरोनी
वारा शरीर होता वेळूत डोलतो मी
आयुष्य हे महाग कोणी हिशोब घ्यावा
रस्तेहि माणसांचे शिस्तीत कोलतो मी
(पालव)
No comments:
Post a Comment